نگاره سبز

دوست دارم بنویسم از همه جا و همه کس چراغ اتاقم را خاموش کردهام و تمام فکرم را متوجه نوشته هایم نمی دانم چه بنویسم واز که وچه بگویم هرچه فکرمیکنم درد است زخم است که نیاز به درمان و التیبام دارد از گران نگاره سبز...

و دشت و صحرا زیه دلم سی تو

ری و هونه خدا نمیکم بی تو

جیره در و گوش دلم چش و ران

تا بزنم بوسه و گلمه ری تو

جون دلم بی تو همه کل هیچن

دنیا نیرزه و یه تال می تو

عید نزیکه همه هان سر شوق

شوق  همه کی یویی بمونی تو

زی بیا تش افتایه د ولات

سی کل عالم نامه امونی تو

سوز سوار یوسف دین خدا

یاور همیه بی کسونی تو

نگاره سبز...

عید آمد و از پسته و آجیل خبری نیست انگار نه انگار که از عید اثری نیست نه شور وشعف در سخن باد مهیاست در ذهن پرستو سیرو سفری نیستامسال که زیبا طبیعت  بذل می کرد مرده است سخاوت دیگر گوهری نیسترفته ا نگاره سبز...